Δαράκη, Ζέφη

(Αθήνα 1939 –). Βιβλιοθηκάριος και λογοτέχνης. Σταδιοδρόμησε ως βιβλιοθηκάριος της βιβλιοθήκης του δήμου Αθηναίων, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Πολύ νωρίς, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά της σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Η πρώτη της ποιητική συλλογή, με τον τίτλο Το τραγούδι των νέων καιρών, εκδόθηκε το 1960. Ακολούθησαν οι συλλογές της Μεταπτώσεις (1967), Διαβάσεις (1969), Εμπλοκή (1971), Οκήπος με τα εγκαύματα (1973), Ο λύκος του μεσονυκτίου (1978), Η κρεμασμένη (1984), Κοιμήθηκε η αχάριστη (1992), Η θλίψη καίει τις σκιές μας (1995), Ωσάν λέξεις (1998) κ.ά., καθώς και τα πεζά Μάρθα Σόλγκερ (1985) και Η όνειρος (1990). Η Δ., ποιήματα της οποίας περιλαμβάνονται σε σχολικά βιβλία, αντιμετωπίζει στα έργα της την πραγματικότητα με ρεαλισμό και φιλοσοφική διάθεση.